സീൻ 1:
ചെന്നയിലെ ഒരു ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ.
'പട്ടിയുടെ വാല് എത്രകാലം കുഴലിൽ ഇട്ടാലും നേരെയാവില്ല' എന്ന ചൊല്ല് ശരിയെന്നു ഒരിക്കൽ കൂടി അരക്കിട്ട് ഉറപ്പിക്കാനെന്ന പോലെ, ഞാൻ എൻറെ ജോലിയും നഷ്ടപ്പെടുത്തി നടക്കുന്ന കാലം. അന്ന് സ്വന്തമായി ലാപ്ടോപ് ഇല്ലായിരുന്നതിനാൽ ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ ആയിരുന്നു ആശ്രയം.
എങ്ങിനെ എൻറെ റെസ്യൂമിനെ കൂടുതൽ ആകർഷകം ആക്കാം എന്ന് ആലോചിച്ചാലോചിച്ച് എൻറെ തലപുകയുകയാണ്. മൊത്തം എക്സ്പീരിയൻസ് 5 വർഷം. ജോലിചെയ്ത കമ്പനികളുടെ എണ്ണം 8. ഈ എട്ടിൽ എൻറെ പട്ടാള എക്സ്പീരിയൻസ് പെടില്ല കേട്ടോ. ഇതെല്ലാം കൂടി റെസ്യൂമിൽ കാണിച്ചാൽ, എൻറെ റെസ്യൂം ചവറ്റുകുട്ടയിൽ തന്നെ.
അപ്പോൾ ഈ കമ്പനികളെ എല്ലാം ചേർത്ത് പുതിയ ഒരു കമ്പനി ഉണ്ടാക്കണം. സംഗതി എളുപ്പം ആണെങ്കിലും, വേരിഫിക്കേഷനിൽ കള്ളി വെളിച്ചത്താകും, എല്ലാം കൂടി തലപെരുക്കുന്നു.
അങ്ങിനെ തലപെരുത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ്, എൻറെ ക്യുബിക്കിലെ കമ്പ്യൂട്ടർ ഇരിക്കുന്ന മേശ ശക്തമായി ഇളകിയത്.
ഏതായാലും ഭൂമി കുലുക്കം അല്ല, കാരണം, ഞാനാണെങ്കിൽ അനങ്ങാതെ ഇരിക്കുകയാണ്. അപ്പോൾ എങ്ങിനെയാണ് മേശ കുലുങ്ങുന്നത്? ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു അടുത്ത ക്യുബിക്കിലേയ്ക്ക് നോക്കി.
അവിടെ രണ്ടു സ്കൂൾ കുട്ടികൾ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഒരാൾ മറ്റവനേക്കാൾ അൽപം വലുതാണ്. പക്ഷെ രണ്ടുപേരും ഏഴാം ക്ലാസ്സിനു മുകളിൽ പോവില്ല, ഉറപ്പ്.
അതിൽ വലിയവൻ പരിസരം മറന്നു വാണമടിക്കുകയാണ്. അതിൻറെ അലയായിരുന്നു എൻറെ മേശയിൽ അനുഭവപ്പെട്ട സുനാമി.
രണ്ടാമൻ ആവട്ടെ അവൻറെ ചെറിയ ലിംഗവും പിടിച്ച് കൂട്ടുകാരൻറെ പെർഫോർമൻസ് അസൂയയോടെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. ഇടക്കവൻ മുൻപിലെ സ്ക്രീനിലേയ്ക്കും നോക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പോഴാണ് എൻറെ ശ്രദ്ധ അതിലേയ്ക്ക് തിരിഞ്ഞത്. ഞാൻ എഴുതുന്നത് കമ്പിക്കഥ അല്ലാത്തതിനാൽ, അതിൽ കണ്ട സീൻ ഇവിടെ വിവരിക്കുന്നില്ല.
അവർ ഇരിക്കുന്ന സ്ഥലത്തെക്കുറിച്ചോ, ഞാൻ അവരെ കാണുന്നു എന്നതോ ഒന്നും അവർ അറിഞ്ഞതേയില്ല. അവർ അവരുടെ ലോകത്ത് എത്രമാത്രം ആഴത്തിൽ ആയിരുന്നു എന്നതിന് വേറെ തെളിവ് വല്ലതും വേണോ?
എനിക്കവരോട് പെട്ടെന്ന് വല്ലാത്ത അസൂയ ആണ് തോന്നിയത്. അവരുടെ പ്രായത്തിൽ ഞാൻ വനിതാ മാസികയിലെ ബ്രായുടെ പരസ്യം കണ്ടു തൃപ്തി അടഞ്ഞതുമായി തട്ടിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ, അവർ എത്രയോ ഭാഗ്യവാന്മാർ!
പക്ഷെ ഒന്നുണ്ട്, കുപ്പി മാറിയെന്നേയുള്ളൂ, വീഞ്ഞ് ഇപ്പോഴും പഴയതു തന്നെ.
സീൻ 2:
കൊല്ലം ജില്ലയിലെ കൊട്ടാരക്കര എന്ന സ്ഥലം.
ഞങ്ങളുടെ വിവാഹ ശേഷം, ഭാര്യയുടെ ഒരു വളരെ അകന്ന ബന്ധുവിൻറെ വീട്ടിൽ പ്രത്യേക ക്ഷണപ്രകാരം പോയതാണ് ഞങ്ങൾ.
ചെന്ന് അഞ്ചു മിനിട്ടിനുള്ളിൽ തന്നെ, എന്തിനാണ് ഞങ്ങളെ നിർബന്ധപൂർവ്വം ക്ഷണിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥനായ അവിടുത്തെ 'കുടുംബനാഥൻ', ആ അഞ്ചു മിനിട്ടിനുള്ളിൽ, അദ്ദേഹം നേടിയ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം വള്ളിപുള്ളി വിടാതെ ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു. അതൊക്കെ കേട്ട്, എൻറെ ഭാര്യക്ക് എന്നോട് പുച്ചം തോന്നിക്കാണണം!
ഇതിനിടയിൽ ഒരു പാട് തവണ അയാൾ എൻറെ ഭാര്യയെ (നവവധുവിനെ) ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. ഞാനും ഇതിലൊന്നും ഒട്ടും പിന്നിൽ അല്ലല്ലോ എന്ന് ആത്മഗതം ചെയ്തു ഞാൻ സമാധാനിച്ചു.
ഇതൊന്നും ഞങ്ങളുടെ ഭാര്യമാർ കാണുകയോ ശ്രദ്ധിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അയാളുടെ ഭാര്യയും മോശം ആയിരുന്നില്ല. തൻറെ ഭർത്താവിനെക്കുറിച്ചും, മകൻറെ പഠിത്തത്തെക്കുറിച്ചും, അവരുടെ ജീവിതവിജയത്തെക്കുറിച്ചും അവരും വാതോരാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
പക്ഷെ ഒന്നുറപ്പ്, അങ്ങേരുടെ സർക്കാർ ജോലിയിൽ നിന്നും കിട്ടുന്ന വരുമാനവും, അവർ നേടിയെന്നു പറയുന്ന കാര്യവും തമ്മിൽ തട്ടിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ, അയാൾ ഒരു ഒന്നാന്തരം കൈക്കൂലിക്കാരൻ ആണെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ പറ്റും.
പക്ഷെ ഞാൻ പറഞ്ഞു വന്നത് ഇതൊന്നുമല്ല. ഡൽഹിയിലെ ജോലി സംബന്ധമായി എനിക്ക് ഒരു ഇമെയിൽ അയക്കണമായിരുന്നു.
അടുത്തെങ്ങാനും ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ ഉണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ, അങ്ങേർ എന്നെ പരിഹാസരൂപേണ നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു, "ഇവിടെ നെറ്റ് ഉള്ളപ്പോൾ എന്തിനാ പുറത്ത് പോകുന്നത്?"
പിന്നെ മകനെ നീട്ടിവിളിച്ചു. അപ്പോഴാണ് മകൻ ആ വീട്ടിൽ തന്നെ ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്. പക്ഷെ ഇതുവരെ ഒരനക്കവും കേട്ടില്ല. പിന്നെ അവർ ചെന്ന് അവൻറെ റൂമിൻറെ കതകിൽ തട്ടി വിളിച്ചു.
അകത്തു എന്തൊക്കെയോ തട്ടി മറിയുന്ന ഒച്ച കേട്ടു. പിന്നെ അവരുടെ മകൻ കതകു തുറന്നു. ഞങ്ങളെ കണ്ടപ്പോൾ, പരിഭ്രമത്തോടെ ഒന്നു ചിരിച്ചു.
"എടാ ഈ അങ്കിളിനു നെറ്റ് ചെക്ക് ചെയ്യണം." അമ്മയാണ് അവനോടു പറഞ്ഞത്.
"അതിനെന്താ, വരൂ" എന്ന് പറഞ്ഞു അവൻ പെട്ടെന്ന് കംപ്യൂട്ടറിനു അടുത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങി, മൗസ് ഉപയോഗിച്ച് ഓപ്പണ് ആക്കി വച്ചിരുന്ന ഫയൽ പെട്ടന്നു ക്ലോസ് ചെയ്തു. പിന്നെ ജിമെയിൽ ഓപ്പണ് ചെയ്തു തന്നിട്ട്, പുറത്തേയ്ക്ക് പോയി.
ഞാൻ അഞ്ചു മിനിട്ടിനുള്ളിൽ ഇമെയിൽ അയച്ചു. ജിമെയിൽ ക്ലോസ് ചെയ്തിട്ട് പോരാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോൾ ആണ് യാദൃശ്ചികമായി അതിലുള്ള ഹിസ്റ്ററിയിൽ എൻറെ ശ്രദ്ധപെട്ടത്. മുഴുവൻ പോണ്മൂവികളുടെ ഫയലുകൾ.
മകനെ വിളിച്ചപ്പോൾ, പെട്ടെന്ന് അകത്തുനിന്നും എന്തോ തട്ടി മറിയുന്നതിൻറെ ഒച്ച കേട്ടതും, ഞാൻ അകത്തേയ്ക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അവൻ ഓപ്പണ് ആയിരുന്ന ഫയൽ പെട്ടെന്ന് ക്ലോസ് ചെയ്തതിൻറെയും പൊരുൾ അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്.
എനിക്കവനോടും അസൂയ തോന്നി. അവനും വനിതാ മാസികയിലെ ബ്രായുടെ പരസ്യം സൂക്ഷിച്ചു വെക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ! അല്ലാതെ തന്നെ മാതാപിതാക്കൾ തന്നെ എല്ലാം ചെയ്തു കൊടുത്തിരിക്കുകയല്ലേ!
ഇപ്പോഴും ഒന്നുണ്ട്, കുപ്പിയെ മാറിയിട്ടുള്ളു, വീഞ്ഞ് പഴയതു തന്നെ!
സീൻ 3:
വീണ്ടും ഒരു ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ ആണ് രംഗം. പക്ഷെ ഇത്തവണ സ്ഥലം കൊച്ചി ആണെന്നു മാത്രം.
ഇത്തവണ എനിക്ക് ലാപ്ടോപ് ഉണ്ടെങ്കിലും നെറ്റ് കണക്ഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനാൽ ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ തന്നെയായിരുന്നു ശരണം.
ഇതും ജോലിതെണ്ടൽ തന്നെ. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ അതു മാത്രം ആയിരുന്നില്ല എൻറെ ലക്ഷ്യം. ഇപ്പോൾ അൽപം മസാല മൂവി കാണുന്ന സ്വഭാവം, പ്രത്യേകിച്ചും ഭാര്യയുമായി പിണങ്ങി നടക്കുന്നതിനാൽ ആണോ എന്തോ, എന്നിൽ കൂടിയിട്ടുള്ളതിനാൽ, ചിലപ്പോഴൊക്കെ രണ്ടും മൂന്നും മണിക്കൂർ അവിടെ ഇരിക്കാറുണ്ട്. അതിനാൽ ഞാൻ ചെല്ലുന്നത് കഫെക്കാർക്കും ഇഷ്ടമാണ്.
അങ്ങിനെ ഒരു ദിവസം അവിടെ ഇരിക്കുമ്പോൾ, എനിക്ക് നേരെ എതിരുള്ള ക്യുബിക്കിൽ നിന്നും ഉച്ചത്തിൽ നിർത്തിനിർത്തി ശ്വാസം വലിക്കുന്ന ഒച്ച കേട്ടു. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ പരിചയസമ്പന്നൻ ആയതിനാൽ, അതൊരു വാണമടിയുടെ അവസാന രോദനം ആണെന്നു എനിക്ക് പെട്ടെന്നു മനസ്സിലായി. ഞാൻ അൽപം കുനിഞ്ഞു അങ്ങോട്ടു നോക്കി. ഏകദേശം ഒരു മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ മാത്രമുള്ള കതകു പാളികൾ ആയതിനാൽ എനിക്ക് ശരിക്ക് കാണാമായിരുന്നു.
ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ, ശുക്ലം കുതിച്ചു ചാടുന്നതാണ് കണ്ടത്. അതവൻറെ വസ്ത്രങ്ങളിൽ വീണു ചിതറി. എല്ലാം ഒന്നു ശമിച്ചപ്പോൾ, അവൻ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ടവൽ എടുത്തു ചിതറി വീണ ശുക്ലം തുടച്ചു. എന്തൊരു പെടാപ്പാട്. അല്ലേലും ഇതാണിതിലെ പൊല്ലാപ് പിടിച്ച പണി, പ്രത്യേകിച്ചും വെടിക്കെട്ടെല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട്! അപ്പോഴാണ് ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നാറ്!!
ബാക്കി എല്ലാം കൂടി പാന്റിന്റെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് തിരുകി, സിപ് വലിച്ചിട്ടു ബൽറ്റും കെട്ടി അവൻ പെട്ടെന്നു വെളിക്കിറങ്ങി.
വെളിയിലേയ്ക്കു ഇറങ്ങിയപ്പോഴും, നനവ് എങ്ങാനും പുറത്തു കാണുന്നുണ്ടോ എന്ന് അവൻ കുനിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു!
ഇങ്ങനെയുള്ളവരുടെ ഇന്റർനെറ്റ് ഉപയോഗം അവരുടെ കപ്പാസിറ്റിയെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. കൂടുതൽ നീട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാൻ കഴിവുള്ളവർ വന്നാൽ കഫെക്കാർക്കു കൂടുതൽ വരുമാനം!
പണ്ടൊക്കെ, ഇങ്ങനെ വാണമടിക്കുന്നതിനെ കളിയാക്കി, ഒരു പാട് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ടോയിലറ്റിൽ നിന്നും അപ്പാ എന്ന് വിളിക്കും എന്ന് പറയാറുണ്ട്. ഇന്നതു മാറി, അപ്പാ വിളി ഇന്റർനെറ്റ് കഫെകളിൽ നിന്നായിരിക്കും എന്ന് മാത്രം!
പക്ഷെ അപ്പോഴും, ഒന്നുണ്ട്. കുപ്പിയേ മാറിയിട്ടുള്ളു, വീഞ്ഞ് ഇപ്പോഴും പഴയതു തന്നെ!!
ചെന്നയിലെ ഒരു ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ.
'പട്ടിയുടെ വാല് എത്രകാലം കുഴലിൽ ഇട്ടാലും നേരെയാവില്ല' എന്ന ചൊല്ല് ശരിയെന്നു ഒരിക്കൽ കൂടി അരക്കിട്ട് ഉറപ്പിക്കാനെന്ന പോലെ, ഞാൻ എൻറെ ജോലിയും നഷ്ടപ്പെടുത്തി നടക്കുന്ന കാലം. അന്ന് സ്വന്തമായി ലാപ്ടോപ് ഇല്ലായിരുന്നതിനാൽ ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ ആയിരുന്നു ആശ്രയം.
എങ്ങിനെ എൻറെ റെസ്യൂമിനെ കൂടുതൽ ആകർഷകം ആക്കാം എന്ന് ആലോചിച്ചാലോചിച്ച് എൻറെ തലപുകയുകയാണ്. മൊത്തം എക്സ്പീരിയൻസ് 5 വർഷം. ജോലിചെയ്ത കമ്പനികളുടെ എണ്ണം 8. ഈ എട്ടിൽ എൻറെ പട്ടാള എക്സ്പീരിയൻസ് പെടില്ല കേട്ടോ. ഇതെല്ലാം കൂടി റെസ്യൂമിൽ കാണിച്ചാൽ, എൻറെ റെസ്യൂം ചവറ്റുകുട്ടയിൽ തന്നെ.
അപ്പോൾ ഈ കമ്പനികളെ എല്ലാം ചേർത്ത് പുതിയ ഒരു കമ്പനി ഉണ്ടാക്കണം. സംഗതി എളുപ്പം ആണെങ്കിലും, വേരിഫിക്കേഷനിൽ കള്ളി വെളിച്ചത്താകും, എല്ലാം കൂടി തലപെരുക്കുന്നു.
അങ്ങിനെ തലപെരുത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ്, എൻറെ ക്യുബിക്കിലെ കമ്പ്യൂട്ടർ ഇരിക്കുന്ന മേശ ശക്തമായി ഇളകിയത്.
ഏതായാലും ഭൂമി കുലുക്കം അല്ല, കാരണം, ഞാനാണെങ്കിൽ അനങ്ങാതെ ഇരിക്കുകയാണ്. അപ്പോൾ എങ്ങിനെയാണ് മേശ കുലുങ്ങുന്നത്? ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു അടുത്ത ക്യുബിക്കിലേയ്ക്ക് നോക്കി.
അവിടെ രണ്ടു സ്കൂൾ കുട്ടികൾ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഒരാൾ മറ്റവനേക്കാൾ അൽപം വലുതാണ്. പക്ഷെ രണ്ടുപേരും ഏഴാം ക്ലാസ്സിനു മുകളിൽ പോവില്ല, ഉറപ്പ്.
അതിൽ വലിയവൻ പരിസരം മറന്നു വാണമടിക്കുകയാണ്. അതിൻറെ അലയായിരുന്നു എൻറെ മേശയിൽ അനുഭവപ്പെട്ട സുനാമി.
രണ്ടാമൻ ആവട്ടെ അവൻറെ ചെറിയ ലിംഗവും പിടിച്ച് കൂട്ടുകാരൻറെ പെർഫോർമൻസ് അസൂയയോടെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. ഇടക്കവൻ മുൻപിലെ സ്ക്രീനിലേയ്ക്കും നോക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പോഴാണ് എൻറെ ശ്രദ്ധ അതിലേയ്ക്ക് തിരിഞ്ഞത്. ഞാൻ എഴുതുന്നത് കമ്പിക്കഥ അല്ലാത്തതിനാൽ, അതിൽ കണ്ട സീൻ ഇവിടെ വിവരിക്കുന്നില്ല.
അവർ ഇരിക്കുന്ന സ്ഥലത്തെക്കുറിച്ചോ, ഞാൻ അവരെ കാണുന്നു എന്നതോ ഒന്നും അവർ അറിഞ്ഞതേയില്ല. അവർ അവരുടെ ലോകത്ത് എത്രമാത്രം ആഴത്തിൽ ആയിരുന്നു എന്നതിന് വേറെ തെളിവ് വല്ലതും വേണോ?
എനിക്കവരോട് പെട്ടെന്ന് വല്ലാത്ത അസൂയ ആണ് തോന്നിയത്. അവരുടെ പ്രായത്തിൽ ഞാൻ വനിതാ മാസികയിലെ ബ്രായുടെ പരസ്യം കണ്ടു തൃപ്തി അടഞ്ഞതുമായി തട്ടിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ, അവർ എത്രയോ ഭാഗ്യവാന്മാർ!
പക്ഷെ ഒന്നുണ്ട്, കുപ്പി മാറിയെന്നേയുള്ളൂ, വീഞ്ഞ് ഇപ്പോഴും പഴയതു തന്നെ.
സീൻ 2:
കൊല്ലം ജില്ലയിലെ കൊട്ടാരക്കര എന്ന സ്ഥലം.
ഞങ്ങളുടെ വിവാഹ ശേഷം, ഭാര്യയുടെ ഒരു വളരെ അകന്ന ബന്ധുവിൻറെ വീട്ടിൽ പ്രത്യേക ക്ഷണപ്രകാരം പോയതാണ് ഞങ്ങൾ.
ചെന്ന് അഞ്ചു മിനിട്ടിനുള്ളിൽ തന്നെ, എന്തിനാണ് ഞങ്ങളെ നിർബന്ധപൂർവ്വം ക്ഷണിച്ചതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥനായ അവിടുത്തെ 'കുടുംബനാഥൻ', ആ അഞ്ചു മിനിട്ടിനുള്ളിൽ, അദ്ദേഹം നേടിയ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം വള്ളിപുള്ളി വിടാതെ ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു. അതൊക്കെ കേട്ട്, എൻറെ ഭാര്യക്ക് എന്നോട് പുച്ചം തോന്നിക്കാണണം!
ഇതിനിടയിൽ ഒരു പാട് തവണ അയാൾ എൻറെ ഭാര്യയെ (നവവധുവിനെ) ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. ഞാനും ഇതിലൊന്നും ഒട്ടും പിന്നിൽ അല്ലല്ലോ എന്ന് ആത്മഗതം ചെയ്തു ഞാൻ സമാധാനിച്ചു.
ഇതൊന്നും ഞങ്ങളുടെ ഭാര്യമാർ കാണുകയോ ശ്രദ്ധിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അയാളുടെ ഭാര്യയും മോശം ആയിരുന്നില്ല. തൻറെ ഭർത്താവിനെക്കുറിച്ചും, മകൻറെ പഠിത്തത്തെക്കുറിച്ചും, അവരുടെ ജീവിതവിജയത്തെക്കുറിച്ചും അവരും വാതോരാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
പക്ഷെ ഒന്നുറപ്പ്, അങ്ങേരുടെ സർക്കാർ ജോലിയിൽ നിന്നും കിട്ടുന്ന വരുമാനവും, അവർ നേടിയെന്നു പറയുന്ന കാര്യവും തമ്മിൽ തട്ടിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ, അയാൾ ഒരു ഒന്നാന്തരം കൈക്കൂലിക്കാരൻ ആണെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ പറ്റും.
പക്ഷെ ഞാൻ പറഞ്ഞു വന്നത് ഇതൊന്നുമല്ല. ഡൽഹിയിലെ ജോലി സംബന്ധമായി എനിക്ക് ഒരു ഇമെയിൽ അയക്കണമായിരുന്നു.
അടുത്തെങ്ങാനും ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ ഉണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ, അങ്ങേർ എന്നെ പരിഹാസരൂപേണ നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു, "ഇവിടെ നെറ്റ് ഉള്ളപ്പോൾ എന്തിനാ പുറത്ത് പോകുന്നത്?"
പിന്നെ മകനെ നീട്ടിവിളിച്ചു. അപ്പോഴാണ് മകൻ ആ വീട്ടിൽ തന്നെ ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്. പക്ഷെ ഇതുവരെ ഒരനക്കവും കേട്ടില്ല. പിന്നെ അവർ ചെന്ന് അവൻറെ റൂമിൻറെ കതകിൽ തട്ടി വിളിച്ചു.
അകത്തു എന്തൊക്കെയോ തട്ടി മറിയുന്ന ഒച്ച കേട്ടു. പിന്നെ അവരുടെ മകൻ കതകു തുറന്നു. ഞങ്ങളെ കണ്ടപ്പോൾ, പരിഭ്രമത്തോടെ ഒന്നു ചിരിച്ചു.
"എടാ ഈ അങ്കിളിനു നെറ്റ് ചെക്ക് ചെയ്യണം." അമ്മയാണ് അവനോടു പറഞ്ഞത്.
"അതിനെന്താ, വരൂ" എന്ന് പറഞ്ഞു അവൻ പെട്ടെന്ന് കംപ്യൂട്ടറിനു അടുത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങി, മൗസ് ഉപയോഗിച്ച് ഓപ്പണ് ആക്കി വച്ചിരുന്ന ഫയൽ പെട്ടന്നു ക്ലോസ് ചെയ്തു. പിന്നെ ജിമെയിൽ ഓപ്പണ് ചെയ്തു തന്നിട്ട്, പുറത്തേയ്ക്ക് പോയി.
ഞാൻ അഞ്ചു മിനിട്ടിനുള്ളിൽ ഇമെയിൽ അയച്ചു. ജിമെയിൽ ക്ലോസ് ചെയ്തിട്ട് പോരാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോൾ ആണ് യാദൃശ്ചികമായി അതിലുള്ള ഹിസ്റ്ററിയിൽ എൻറെ ശ്രദ്ധപെട്ടത്. മുഴുവൻ പോണ്മൂവികളുടെ ഫയലുകൾ.
മകനെ വിളിച്ചപ്പോൾ, പെട്ടെന്ന് അകത്തുനിന്നും എന്തോ തട്ടി മറിയുന്നതിൻറെ ഒച്ച കേട്ടതും, ഞാൻ അകത്തേയ്ക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അവൻ ഓപ്പണ് ആയിരുന്ന ഫയൽ പെട്ടെന്ന് ക്ലോസ് ചെയ്തതിൻറെയും പൊരുൾ അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്.
എനിക്കവനോടും അസൂയ തോന്നി. അവനും വനിതാ മാസികയിലെ ബ്രായുടെ പരസ്യം സൂക്ഷിച്ചു വെക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ! അല്ലാതെ തന്നെ മാതാപിതാക്കൾ തന്നെ എല്ലാം ചെയ്തു കൊടുത്തിരിക്കുകയല്ലേ!
ഇപ്പോഴും ഒന്നുണ്ട്, കുപ്പിയെ മാറിയിട്ടുള്ളു, വീഞ്ഞ് പഴയതു തന്നെ!
സീൻ 3:
വീണ്ടും ഒരു ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ ആണ് രംഗം. പക്ഷെ ഇത്തവണ സ്ഥലം കൊച്ചി ആണെന്നു മാത്രം.
ഇത്തവണ എനിക്ക് ലാപ്ടോപ് ഉണ്ടെങ്കിലും നെറ്റ് കണക്ഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനാൽ ഇന്റർനെറ്റ് കഫെ തന്നെയായിരുന്നു ശരണം.
ഇതും ജോലിതെണ്ടൽ തന്നെ. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ അതു മാത്രം ആയിരുന്നില്ല എൻറെ ലക്ഷ്യം. ഇപ്പോൾ അൽപം മസാല മൂവി കാണുന്ന സ്വഭാവം, പ്രത്യേകിച്ചും ഭാര്യയുമായി പിണങ്ങി നടക്കുന്നതിനാൽ ആണോ എന്തോ, എന്നിൽ കൂടിയിട്ടുള്ളതിനാൽ, ചിലപ്പോഴൊക്കെ രണ്ടും മൂന്നും മണിക്കൂർ അവിടെ ഇരിക്കാറുണ്ട്. അതിനാൽ ഞാൻ ചെല്ലുന്നത് കഫെക്കാർക്കും ഇഷ്ടമാണ്.
അങ്ങിനെ ഒരു ദിവസം അവിടെ ഇരിക്കുമ്പോൾ, എനിക്ക് നേരെ എതിരുള്ള ക്യുബിക്കിൽ നിന്നും ഉച്ചത്തിൽ നിർത്തിനിർത്തി ശ്വാസം വലിക്കുന്ന ഒച്ച കേട്ടു. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ പരിചയസമ്പന്നൻ ആയതിനാൽ, അതൊരു വാണമടിയുടെ അവസാന രോദനം ആണെന്നു എനിക്ക് പെട്ടെന്നു മനസ്സിലായി. ഞാൻ അൽപം കുനിഞ്ഞു അങ്ങോട്ടു നോക്കി. ഏകദേശം ഒരു മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ മാത്രമുള്ള കതകു പാളികൾ ആയതിനാൽ എനിക്ക് ശരിക്ക് കാണാമായിരുന്നു.
ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ, ശുക്ലം കുതിച്ചു ചാടുന്നതാണ് കണ്ടത്. അതവൻറെ വസ്ത്രങ്ങളിൽ വീണു ചിതറി. എല്ലാം ഒന്നു ശമിച്ചപ്പോൾ, അവൻ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ടവൽ എടുത്തു ചിതറി വീണ ശുക്ലം തുടച്ചു. എന്തൊരു പെടാപ്പാട്. അല്ലേലും ഇതാണിതിലെ പൊല്ലാപ് പിടിച്ച പണി, പ്രത്യേകിച്ചും വെടിക്കെട്ടെല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട്! അപ്പോഴാണ് ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നാറ്!!
ബാക്കി എല്ലാം കൂടി പാന്റിന്റെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് തിരുകി, സിപ് വലിച്ചിട്ടു ബൽറ്റും കെട്ടി അവൻ പെട്ടെന്നു വെളിക്കിറങ്ങി.
വെളിയിലേയ്ക്കു ഇറങ്ങിയപ്പോഴും, നനവ് എങ്ങാനും പുറത്തു കാണുന്നുണ്ടോ എന്ന് അവൻ കുനിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു!
ഇങ്ങനെയുള്ളവരുടെ ഇന്റർനെറ്റ് ഉപയോഗം അവരുടെ കപ്പാസിറ്റിയെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. കൂടുതൽ നീട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാൻ കഴിവുള്ളവർ വന്നാൽ കഫെക്കാർക്കു കൂടുതൽ വരുമാനം!
പണ്ടൊക്കെ, ഇങ്ങനെ വാണമടിക്കുന്നതിനെ കളിയാക്കി, ഒരു പാട് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ടോയിലറ്റിൽ നിന്നും അപ്പാ എന്ന് വിളിക്കും എന്ന് പറയാറുണ്ട്. ഇന്നതു മാറി, അപ്പാ വിളി ഇന്റർനെറ്റ് കഫെകളിൽ നിന്നായിരിക്കും എന്ന് മാത്രം!
പക്ഷെ അപ്പോഴും, ഒന്നുണ്ട്. കുപ്പിയേ മാറിയിട്ടുള്ളു, വീഞ്ഞ് ഇപ്പോഴും പഴയതു തന്നെ!!
No comments:
Post a Comment